Το ποντικάκι μας

Σήμερα γεννήθηκε η πρώτη εφημεριδούλα της τάξης μας. Την ονομάσαμε ποντικάκι, γιατί το όνειρό μας είναι να καταφέρνει να τρυπώνει παντού και να ξετρυπώνει νέα, περίεργα και ενδιαφέροντα πράγματα που συμβαίνουν σ' όλο τον κόσμο. Ελπίζουμε να ευχαριστηθείτε την ανάγνωσή της. Εμείς, σαν καλοί δημοσιογράφοι, υποσχόμαστε ότι τα άρθρα μας θα είναι καλογραμμένα και ενδιαφέροντα.

Το ποντικάκι

                                                                        29/01/15                                      

Μηνιαία εφημερίδα της Δ1 τάξης 
                                              του Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου Ελεούσας 

Η γελοιογραφία του μήνα της Θεοδώρας                        Αρκάς Αγώνας μπάσκετ της Ραφαέλας   Την Κυριακή 1 Φεβρουαρίου και ώρα 13:00 μ.μ θα πραγματοποιηθεί ο τελικός αγώνας μπάσκετ του σχολείου μας με το σχολείο του Αγ. Ιωάννη. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη και πρέπει να έρθουν όλοι να ενισχύσουν την ομάδα μας να πάρει το κύπελλο που είναι μεγάλη διάκριση. Με φωνές και συνθήματα να υποστηρίξουμε την ομάδα μας.  Κόψτε όλοι χαρτάκια να πετάξουμε στο γήπεδο.           Το Μαντείο της Δωδώνης του Σπύρου   Το μαντείο στην αρχή ήταν υπαίθριο, με μια βελανιδιά (ιερή φηγός), που γύρω είχε έναν περίβολο από χάλκινους λέβητες πάνω σε τρίποδες, οι οποίοι με τους ήχους που έκαναν όταν χτυπούσαν μεταξύ τους αλλά και σε συνδυασμό με το θρόισμα των φύλλων του δέντρου και άλλους ήχους (περιστέρια, πηγή κτλ.) έδιναν τους χρησμούς, τούς οποίους ερμήνευαν οι ιερείς. Σύμφωνα με μια νέα ερμηνεία, ο μαντικός ήχος προερχόταν χάλκινα αντικείμενα που κρεμόντουσαν στην βελανιδιά και ηχούσαν με το φύσημα του ανέμου. Στο τέλος του 5ου αιώνα χτίστηκε ένας μικρός ναός, όπου φυλάγονταν τα αφιερώματα των προσκυνητών. Οι προσκυνητές έδιναν την ερώτησή τους γραμμένη σε ένα έλασμα (φύλλο μαλακού μετάλλου - μολύβδου), αλλά η απάντηση συνήθως τους δίνονταν προφορικά. Σχολική πολύχρωμη εγκυκλοπαίδεια των ζώων του Νίκου    Μέσα από τη σχολική εγκυκλοπαίδεια των ζώων μπορούμε να ταξιδέψουμε με τη φαντασία μας και με τη βοήθεια των παραστατικών εικόνων της σε μέρη μακρινά αλλά και κοντινά και να γνωρίσουμε ζώα παράξενα αλλά και συνηθισμένα. Έτσι, μαθαίνουμε πολλά πράγματα για τα γνωστά μας ζώα όπως η αλεπού, ο ασβός, η κουκουβάγια, η γάτα κ. ά., αλλά και τα πιο παράξενα όπως το πλατόνι, το σαμουά, η τυτώ κ.ά.    Η Τυτώ έχει απαλά φτερά και το πρόσωπό της είναι εκφραστικό. Οι άνθρωποι, δυστυχώς, νιώθουν φόβο μπροστά της γιατί βγάζει κάτι παράξενες κραυγές που μοιάζουν ουρλιαχτά ή κλάμα. Γι’ αυτό τις θεωρούν πουλιά που αναγγέλουν το θάνατο.    Ωστόσο η Τυτώ είναι ωφέλιμο πουλί που βγαίνει από τη φωλιά της μόλις σκοτεινιάσει και με τα νύχια της πιάνει πολλούς ποντικούς.    Άδικα ορισμένοι άνθρωποι τις φοβούνται. Πάντως εγώ το βράδυ, λίγο πριν κοιμηθώ, δε θα ήθελα ν’ ακούσω μια τυτώ… Η γωνιά της ποίησης της Βικτωρίας Μια κοπέλα από τη Σάμο Γιώργος Σεφέρης Ήταν μια κοπέλα από τη Σάμο που έχωσε το δεξί της στην άμμο και με τ' άλλο χέρι εκρατούσε ένα αστέρι ετούτη η κοπέλα απ' τη Σάμο.

ΝΙΑΟΥΡΙΣΜΑΤΑ της Αγγελικής Η γάτα είναι ζώο που ανήκει στην οικογένεια των Αιλουροειδών.  Πρόκειται για το πιο διαδεδομένο κατοικίδιο ζώο. Ζει στο περιβάλλον του ανθρώπου εδώ και τουλάχιστον 9.500 χρόνια. Δεινός θηρευτής, η γάτα κυνηγά πάνω από 1.000 είδη ζώων για τροφή. Μπορεί να εκπαιδευτεί ώστε να υπακούει σε απλές διαταγές. Οι γάτες επίσης έχει διαπιστωθεί ότι μαθαίνουν να χειρίζονται απλούς μηχανισμούς, όπως πόμολα πόρτας. Τα ζώα χρησιμοποιούν μια ποικιλία φωνών και ένα είδος γλώσσας του σώματος που τους χρησιμεύει στη μεταξύ τους επικοινωνία. Τα νιαουρίσματα, τα γουργουρίσματα και τα μουγκρίσματα είναι από τους πιο γνωστούς τρόπους επικοινωνίας.  Το σχολείο του μέλλοντος; του Γιώργου Γ. Σε άλλα επίπεδα έχουν ανεβάσει την εκπαίδευση στην Σουηδία. Εκεί αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα σχολείο χωρίς τοίχους και τυπικές αίθουσες διδασκαλίας. Σκοπός είναι το μάθημα ειδικά στις μικρότερες τάξεις να γίνεται στο πλαίσιο ενός παιδότοπου με παιχνίδια και χρώματα. Στο σχεδιασμό προβλέπεται τα μικρά παιδιά να αναπτύξουν το πνεύμα τους διαδραστικά. ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ της Πάολας Ενδιαφέρουσα είναι η ιστοσελίδα της φιλοζωικής οργάνωσης Αρκτούρος, στην οποία μπορούμε να βρούμε πληροφορίες για την προστασία της καφέ αρκούδας και του λύκου που συναντάμε στα ελληνικά βουνά. Τα τελευταία χρόνια έχει μειωθεί ο πληθυσμός τους και έχουν απειληθεί με εξαφάνιση και τα δύο είδη εξαιτίας της ελλιπής ενημέρωσης των ανθρώπων σχετικά με την σπουδαιότητα της ύπαρξής όλων των ειδών. Στην ιστοσελίδα θα βρείτε πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο επικοινωνίας και επίσκεψης στο πάρκο περίθαλψης στο Νυμφαίο της Φλώρινας και τελευταία νέα των δράσεων της οργάνωσης. Η διεύθυνση της ιστοσελίδας θα σας βοηθήσει να περιηγηθείτε σε μια σειρά ενδιαφέροντα άρθρα. http://www.arcturos.gr Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό ή …όχι; της Δανάης Οι Ιχθύες, κοινώς Ψάρια αποτελούν μια πολύ μεγάλη και ιδιαίτερη ομοταξία των σπονδυλωτών ζώων που είναι προσαρμοσμένα στην υδρόβια ζωή.. Τα ψάρια κινούνται γενικά με πτερύγια, φέρουν λέπια και αναπνέουν με βράγχια. Πρόκειτα για ζώα ψυχρόαιμα. Βρίσκονται σχεδόν σε κάθε υδάτινο οικοσύστημα, από τα βουνά μέχρι τις αβύσσους. Από τα απολιθώματα που έχουν βρεθεί φέρονται να ήταν τα πρώτα σπονδυλωτά που υπολογίζεται ότι έκαναν την εμφάνισή τους πριν από 400 εκατομμύρια χρόνια. Πρώτα γνωστά ζώα που έμοιαζαν με ψάρια ήταν τα οστρακόδερμα. Σήμερα φέρονται αναγνωρισμένα περισσότερα από 30.000 είδη ψαριών. Κάποια από αυτά ζουν στο αλμυρό νερό και κάποια άλλα στο γλυκό χαρακτηριζόμενα αντίστοιχα, καθώς και άλλα κοντά στην επιφάνεια του νερού, (αφρόψαρα), άλλα κοντά σε βράχους, (πετρόψαρα), και άλλα στο βυθό, (βαθύβια ή αβυσσαία). Πολλά από αυτά αποτελούν σήμερα σημαντικότατες πηγές διατροφής στον κόσμο με πρώτης τάξεως θρεπτικά συστατικά όπως ζωικές πρωτεΐνες, λίπη, βιταμίνες καθώς και πολλά άλλα πολύτιμα στοιχεία για την ανθρώπινη υγεία.

Ο Αϊ Βασίλης πάει στον πόλεμο
Αργυρώ Κοκορέλη

Ήταν δέκα μέρες πριν την Πρωτοχρονιά όταν ο Αϊ Βασίλης ετοίμαζε τα δώρα. Κάποια στιγμή αποκοιμήθηκαν όλα τα ξωτικά κι όλα τα ελάφια. Μια μέρα πριν την Πρωτοχρονιά ο Ρούντολφ ξύπνησε και όλοι σηκώθηκαν. Ο Αϊ Βασίλης πήρε το έλκηθρό του και έφυγε.
Όταν στο δρόμο του  συνάντησε την τελευταία πόλη, άκουσε περίεργους ήχους απ' αυτήν, σαν μπουμπουνητά. 
Πήγε κάτω και συνάντησε ένα παιδί να κλαίει. Το ρώτησε τι δώρα ήθελε και του απάντησε λίγη ζέστη και ο Αϊ Βασίλης του έδωσε το παλτό του.
Ξαφνικά εκεί που έκλαιγε, έγινε ειρήνη, βρήκε τους γονείς του και έζησαν ευτυχισμένοι. Γιώργος Τ.

Φον Κουραμπιές εναντίον Κόμη Μελομακαρόνη

Κυριάκος Χαρίτος

Ήταν Χριστούγεννα κι αυτό σήμαινε πως οι γαλοπούλες ροδοκοκκίνιζαν, τα δώρα τυλίγονταν και ξετυλίγονταν, τα σχολεία έκλειναν και η πόλη ομόρφαινε και έλαμπε. Στα γλυκοστρατόπεδα όμως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά και θα πίστευε κανείς πως δεν ήταν Χριστούγεννα. Ετοιμαζόταν μελομακάρονα και κουραμπιέδες με σκληρή γυμναστική και ιδρώτα. Ήταν έτοιμοι πάλι για πόλεμο. Στην πρώτη γραμμή ο Φον Κουραμπιές και ο Κόμης Μελομακαρόνης που ήταν ορκισμένοι εχθροί. Έτσι περνούσαν οι μέρες στα στρατόπεδα. Μέχρι που έφτασε η μεγάλη μέρα της πορείας. Βγήκαν στο δρόμο προς την πόλη και τότε στη μέση του δρόμου άρχισε μια τρομερή χιονοθύελλα. Ο Φον Κουραμπιές και ο Κόμης Μελομακαρόνης εξαφανίστηκαν στο χιόνι και κατέληξαν μόνοι σ' ένα δάσος. Έτσι συνέχισαν το δρόμο μέσα στο δάσος και βρήκαν πολλά εμπόδια που τους ζητούσαν τη ζάχαρη, το μέλι, τα καρύδια, τα πορτοκάλια.... Στο τέλος βρήκαν το δρόμο για το ζαχαροπλαστείο. Ύστερα κοιτάχτηκαν και είδαν ότι ήταν ίδιοι. Έτσι αποφάσισαν να μην ξαναπολεμήσουν. Βικτωρία

Τα μαγικά Χριστούγεννα του Ιωάννη Μπε
Ρομπ Σκότον

Παραμονή Χριστουγέννων στην κοιλάδα των βατράχων και στο κοπάδι των προβάτων υπάρχει ο Ιωάννης Μπε. 
Όλα είναι ήσυχα, μόνο ο Ιωάννης Μπε είναι ξύπνιος και κρεμάει τα φαναράκια για το χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Ξαφνικά βλέπει ένα πεφταστέρι και " Φουου" τα αναμμένα φαναράκια σβήνουν. Ο Ιωάννης Μπε καταλαβαίνει ότι δεν είναι αστέρι, αλλά ο Αϊ Βασίλης. Έχει πέσει με το έλκηθρό του.
Ο Α¨Βασίλης λέει στον Ιωάννη Μπε πως χάθηκε η μαγεία των Χριστουγέννων από τη στιγμή που τον είδε. Έτσι ο Ιωάννης Μπε προσπαθεί να τον βοηθήσει. Εξετάζει το έλκηθρο, αλλά δεν φτιάχνεται.
Ξεθάβει από το χιόνι το παλιό του αμάξι και το φτιάχνει έλκηθρο για τον Αϊ Βασίλη.
 Όταν τελειώνει τις επισκευές αρχίζουν να εξαφανίζονται οι τάρανδοι και ο Αϊ Βασίλης του ζητάει να τον βοηθήσει στο μοίρασμα των δώρων.
Ο Ιωάννης Μπε δέχεται και όταν επιστρέφει στην κοιλάδα των βατράχων παίρνει για δώρο μια μικρή γυάλινη μπάλα που μέσα βλέπει το Βόρειο Σέλας. Γιώργος Γ.

Αν ήμουν Αη Βασίλης
Μαριανίνα Κριεζή

Αγαπητέ μου Αη Βασίλη
θα μου 'γραφαν χιλιάδες φίλοι
στα γαλλικά, στα αγγλικά και
στα κογκολέζικα, στα ρώσικα, στα 
ελληνικά και στα πορτογαλέζικα.

Κι εγώ, ως τα χαράματα
θα διάβαζα τα γράμματα
και γεμάτος εντυπώσεις
θα κρατούσα σημειώσεις.

Είναι στον κόσμο κάτι μέρη
που έχει πάντα καλοκαίρι.
Σε ένα τέτοιο μέρος στη 
μακρινή Χαβάη αν ήμουν
Αη Βασίλης σίγουρα
θα 'χα πάει.

Αντίθετα στις χώρες του Βορρά
είν' όλα παγωμένα και σκληρά
κι αν ήμουν Αη Βασίλης θα έκανα
πω - πω ... ντροπή και στενοχώρια
πως ξέχασα τα σπόρια για τα
πουλιά του Όσλο που τόσο
αγαπώ.

Πάω πίσω στο σπίτι μου πάλι
να τους φέρω μία τσάντα μεγάλη
με ποπ - κορν και σπόρια από ρόδια
όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια.

Θεοδώρα

Παραμονή Χριστουγέννων
Κλαρκ Κλέμεντ Μουρ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παιδί και πριν πάει για ύπνο άκουσε έναν  περίεργο θόρυβο από τον κήπο. Σηκώθηκε να δει τι συνέβη. Είδε τον Άγιο Βασίλη να προσγειώνεται στην καμινάδα και μέχρι να γυρίσει το κεφάλι του τον βλέπει να γεμίζει τις κάλτσες με δώρα. 
Είχε μάγουλα ρόδινα, με αστείο λακκάκι, μια μύτη κόκκινη σαν κερασάκι κι ένα στόμα μικρό που έκρυβε γενειάδα μεγάλη κι ολόλευκη, σαν χιονοστιβάδα. Ήταν σοφός σαν παππούς και ζωντανός σαν παιδάκι γι' αυτό μόλις τον είδε του ξέφυγε ένα γελάκι. 
Μα γύρισε, τον κοίταξε και του έκλεισε το μάτι, για να του δείξει πως δεν έχει να φοβάται κάτι. Του έδωσε και την ευχή του πριν χαθεί στο σκοτάδι. 
 " Καλά Χριστούγεννα και καλό βράδυ!". 
Θεοδώρα

Το παιδί που γνώρισε τον Αϊ - Βασίλη
Ρένα Ρώσση - Ζαΐρη

Μια φορά ήταν ένα κοριτσάκι, η Έλενα, που δεν  φοβόταν τίποτα. Φοβόταν  όμως τον Αϊ - Βασίλη που τον είχε δει σ' ένα πολυκατάστημα και μετά σ' άλλο και της φάνηκε άγριος. Κατάλαβε ότι δεν ήταν αληθινός. Στο σχολείο η δασκάλα τους είπε να γράψουν ένα γράμμα στον Αϊ - Βασίλη. Η Έλενα δεν ήθελε να γράψει γράμμα, ούτε να έρθει σπίτι της. Στο τέλος το σκέφτηκε και του έγραψε.

" Άγιε μου Βασίλη,

                               με λένε Έλενα και πηγαίνω στην Πρώτη Δημοτικού. Η δασκάλα μας είπε να σου γράψουμε ένα γράμμα. Σου γράφω πως δεν θέλω δώρο. Ούτε να έρθεις σπίτι μου." 

Ο Άγιος Βασίλης διάβασε το γράμμα της Έλενας και στενοχωρήθηκε. Έπρεπε να της αλλάξει γνώμη. Τότε έστειλε μια μικρή νεραϊδούλα που την πήγε στο Βόρειο Πόλο. Εκεί την περίμενε ο Άγιος Βασίλης που της είπε: " Αφού δεν ήθελες να έρθω σπίτι σου, σκέφτηκα να σε φέρω στο δικό μου".

Η Έλενα τα' χασε. Με ένα χαμόγελο όμως και ένα δώρο από τον Άγιο Βασίλη της πέρασε. Όταν ξύπνησε, άνοιξε το δώρο της, που ήταν μια νεραϊδούλα. Κάθισε και έγραψε ένα γράμμα.

" Άγιε Βασίλη, 

                       είμαι η Έλενα και δεν σε φοβάμαι πια. Σου γράφω για να σε καλέσω στο σπίτι μου του χρόνου, την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς. 

  

                                                                                                                                                                                        Με αγάπη

                                                                                                                                                                                         Έλενα

Υ.Γ. : Α, θα σου έχω ένα πιάτο με μπισκότα και καρότα για τους ταράνδους σου. Και λίγο γάλα για να ξεδιψάσετε.  "

Αγγελική

Το πουγκί του Αντρέα
Βαγγέλης Ηλιόπουλος

Όταν διάβασα αυτή την ιστορία συγκινήθηκα πολύ. Κατάλαβα ότι όλοι μας πρέπει να βοηθάμε όσους έχουν ανάγκη. Όχι μόνο τα Χριστούγεννα αλλά πρέπει να βοηθάμε όσους μας έχουν ανάγκη. Όχι μόνο τα Χριστούγεννα αλλά όσο πιο συχνά μπορούμε. Όπως έλεγε και η δασκάλα του πρωταγωνιστή της ιστορίας, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι πρέπει να βοηθάμε. Αυτό όμως δεν πρέπει να το κάνουμε από φιλανθρωπία, αλλά από υποχρέωση. Μόνο όταν προσφέρουμε μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Έτσι, μπορούμε να δίνουμε τα παιχνίδια και τα ρούχα που δεν χρειαζόμαστε πια σε παιδάκια που τα έχουν ανάγκη. Επίσης, μπορούμε να δίνουμε τρόφιμα σε όσους πεινάνε. Δανάη

Ο Φον Κουραμπιές εναντίον Κόμη Μελομακαρόνη
Κυριάκος Χαρίτος

Ήρθαν τα Χριστούγεννα. Ο Φον Κουραμπιές και ο Κόμης Μελομακαρόνης πάλι εχθροί. Καθένας τους πιστεύει ότι είναι πιο δυνατός από τον άλλο.
Σε μια μάχη που κάνανε, χάθηκαν και βρέθηκαν σ' ένα σκοτεινό δάσος. Στο δρόμο τους βρήκαν ένα αστέρι, από το οποίο πήραν φως. Βρήκαν ακόμη έναν πεινασμένο σκίουρο - από τον οποίο πήραν κομμάτια γούνας, μια αρκούδα, η οποία τους βοήθησε να περάσουν το ποτάμι. Τελικά κατάφεραν και γύρισαν στο ζαχαροπλαστείο μετά  από μια μεγάλη περιπέτεια.
Στο τέλος αποφάσισαν να γίνουν φίλοι και να μην πολεμάνε ο ένας τον άλλο, επειδή τα Χριστούγεννα είναι  μέρα αγάπης.

Η μαύρη λίμνη

Μελίνα Καρακώστα

Ήταν κάποτε ένα παιδί που το λέγανε Ανδρέα, αλλά τα παιδιά του χωριού τον φώναζαν Μιφασόλ. Τον φώναζαν έτσι γιατί τραγουδούσε συνέχεια. Δίπλα από το σπίτι του ζούσε ο Χρήστος ο καλύτερός του φίλος. Ο ένας θαύμαζε τον άλλο. Όμως μια άλλη παρέα ζητούσε το Χρήστο να παίξει μαζί τους αλλά εκείνος έλεγε πάντα όχι. Έτσι τον πείραζαν συνέχεια. Κάποια μέρα οι δυο φίλοι αποφάσισαν να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους μαζί, την ημέρα που έκλειναν τα δεκατέσσερα. Όταν πήγαν αργότερα βόλτα είδαν το Μανόλη το παιδί του δημάρχου. Αυτό μόλις τους είδε άρχισε να τους κοροϊδεύει. Όταν όμως τα παιδιά πήγαν στη θάλασσα εκείνος τους ακολούθησε και είπε στον Ανδρέα πως είναι υιοθετημένος. Ο Ανδρέας ρώτησε τους γονείς του αν είναι υιοθετημένος και εκείνοι του είπαν την ιστορία του. Τότε ο Μάρκος έφυγε από το σπίτι και πήγε να ζήσει μόνος του. Εκεί συνάντησε το Μάρκο, έναν άντρα και έμειναν μαζί. Μια μέρα, καθώς περπατούσε συνάντησε τρεις νεράιδες. Οι νεράιδες του είπαν πως η μητέρα που τον γέννησε βρίσκεται μέσα στη μαύρη λίμνη. Τον ρώτησαν αν ήθελε να πάει κι εκείνος εκεί. Ο Ανδρέας όμως προτίμησε να γυρίσει στο σπίτι του και τους θετούς γονείς του, που τον μεγάλωσαν με τόση αγάπη. Βικτωρία

Renault του 1906

 

Τα κομψότερα αυτοκίνητα που έχει να επιδείξει η παγκόσμια αυτοκινητοβιομηχανία κατασκευάστηκαν την πρώτη δεκαετία του περασμένου αιώνα. Ο αγοραστής μπορούσε να επιλέξει το σχέδιο του αμαξώματος, καθώς και τα υλικά: ακριβά ξύλα, δέρματα, βαρύτιμα υφάσματα. Τα αυτοκίνητα αυτά ήταν χειροποίητα και διέθεταν ισχυρή μηχανή ( ορισμένα μοντέλα είχαν εξακύλινδρους κινητήρες, που έφταναν τα 15000 κ. εκ. ). Η τιμή τους ήταν πολλαπλάσια ενός σπιτιού, ενώ εξίσου πολυέξοδη ήταν η συντήρησή τους. 

Το συγκεκριμένο μοντέλο είχε μανιβέλα εκκίνησης, φανάρια λαδιού, κόρνα, παρμπρίζ με πλαίσιο από μαόνι, διακοσμητική δαντέλα και κουρτίνα, επένδυση από βελούδο, τιμόνι με ακτίνες από αλουμίνιο, πτυσσόμενο βοηθητικό κάθισμα και μπρούτζινες λεπτομέρειες. Γιώργος Γ.

Πλοία και Ναυσιπλοΐα

Κάθε πλοίο είναι εφοδιασμένο με σωστικά μέσα κατάλληλα για τους προγραμματισμένους τους πλόες. Η πλευστή σχεδία χωρητικότητας 4 ατόμων, μπορεί να αντέξει στις πιο άγριες θάλασσες. Διατηρεί τη θερμοκρασία του σώματος, φουσκώνει γρήγορα και δεν ανατρέπεται. Προσδένεται στο πλοίο με τη μπαρούμα. Σε περίπτωση εγκατάλειψης του πλοίου, το πλήρωμα ρίχνει τη σχεδία στη θάλασσα και τραβώντας την μπαρούμα ενεργοποιεί μια φιάλη διοξειδίου του άνθρακα. Με το αέριο απελευθερώνεται, η σχεδία φουσκώνει. Μετά την επιβίβαση η μπουρούμα κόβεται. Το πλήρωμα αφού ρίξει την πλωτή άγκυρα στη θάλασσα και εξετάσει το σάκο ανάγκης, περιμένει να διακρίνει ξηρά ή άλλο πλοίο στον ορίζοντα. 
Μέσα στην πλευστή σχεδία υπάρχουν: Κουβάς αδειάσματος νερού, φωτοβολίδα με αλεξίπτωτο, βεγγαλικά, συσκευασία με πόσιμο νερό, φακός, μπαλώματα και σωληνάριο κόλλας, κουτί πρώτων βοηθειών και κοντά κουπιά. Γιώργος Γ.

Αγαπημένες φατσούλες

Ο λόφος με τις λιχουδιές

Λίτσα Ψαραύτη

Μέρες τώρα η γλαρίνα πέταγε κι έκανε βόλτες πάνω στους βράχους της ακτής. Έψαχνε το κατάλληλο μέρος για να φτιάξει τη φωλιά της. Ύστερα  από δύο ημέρες έσπασαν το τσόφλι τα μικρά γλαράκια. Τις πρώτες ζεστές μέρες η μαμά γλαρίνα κουβαλούσε με το ράμφος της μικρά ψαράκια για να ταΐσει τα μικρά της. Μόλις σκοτείνιαζε η γλαρίνα γύριζε στη φωλιά της και τους έδινε τον τελευταίο ψαρομεζέ. Ύστερα όμως από λίγες μέρες η μαμά γλαρίνα γύριζε με άδειο ράμφος και τα μικρά της έψαχναν άδικα για κανένα ψαράκι ή καμία γαρίδα. Η μαμά μια μέρα πέταξε πάνω από το λόφο με τις λιχουδιές και έφαγε κατά λάθος ένα πλαστικό κουταλάκι και πέθανε. Μετά από αυτό τα γλαράκια ακολούθησαν τους μεγάλους γλάρους στην ανοιχτή θάλασσα. Θεοδώρα